ادامه از صفحه یک:
که این ارتباط اگرچه باب آن بسته نیست اما ظرفیتهای روحی ویژهای میطلبد، ثانیاً بسیاری از ملاقاتهایی که به اسم ملاقات با امام زمان صورت میپذیرد لزوماً با خود حضرت نبوده و چه بسا ارتباط با یاران خاص حضرت بوده است.
در این ارتباط باید دقت کنیم که بنا بر به قول معروف «هر که را اسرار حق آموختند مهر کردند و دهانش دوختند»، کسی که توفیق ملاقات با حضرت را پیدا میکند آن را جار نزده و در نزد همه بازگو نمیکند. نحوه دیگر ملاقات با حضرت در عالم خواب است و البته شخصی میتواند ادعا کند که در خواب امام زمان(عج) را دیده که در بیداری هم ایشان را دیده باشد و از طریق انطباق یقین به دیدن چهره و شخص حضرت در خواب پیدا کند.
-
ادعای مکاشفه برای هر کسی دارای اعتبار نیست
نحوه سوم ارتباط با حضرت ارتباط از طریق مکاشفه است. مکاشفه یعنی انصراف روح از بدن در بیداری که منشأ حصول ادراکاتی برای انسان میشود اما با توجه به اینکه منشأ مکاشفات ممکن است نفسانی، شیطانی یا ملکی و رحمانی باشد؛ در نتیجه ادعای مکاشفه برای هر کسی به نحو مطلق دارای ارجحیت و اعتبار نیست.
نوع چهارم ارتباط با حضرت مهدی(عج) قلبی و روحی است و برای رسیدن به آن باید در بعد نظری، سطح شناخت و معرفت خود را نسبت به امام زمان(عج) از طریق مطالعه کتب مستدل و پر محتوا بالا ببریم، در این ارتباط لازم است که هم در قرآن و آیات مربوط به مهدویت بیشتر تأمل کنیم و هم از طریق مطالعه و تفکر در زیاراتی که توصیه شده است به این امر نائل شویم.
-
عمل به قوانین شرعی و تعالیم الهی، معیار رضایت امام زمان(عج)
از سویی در بعد عملی، در انجام هر کاری باید معیار را رضایت حضرت قرار بدهیم و به این نکته دقت کنیم که بنا بر روایات معیار رضایت امام زمان(عج) نیز به یقین قوانین شرعی و تعالیم الهی است، در این ارتباط به تعبیر آیتاله بهجت باید «در انجام کارها به دفتر شرع نگاه کنیم و فعل و ترک خود را با آن تنظیم کنیم». مهمتر از این مطلب که ما امام زمان(عج) را در بیداری، خواب و مکاشفه ببینیم آن است که حضرت ما را ببینند، یعنی به گونهای عمل کنیم که از نظر و عنایت خاص حضرت ولی عصر(عج) بهرهمند شویم و زمانی که حضرت به ما و نامه اعمال ما نگاه میکنند، لبخند رضایت بر سیمای دلربای ایشان نقش ببندد.